Wat je denkt, bepaalt voor een groot deel je gedrag. Eens?
En hoe en wat je denkt, wordt grotendeels bepaald door de ervaringen die je in je leven hebt gehad.
Deze levenservaringen en gedachten bepalen mede wat je als resultaat van jouw handelen verwacht en de waarde die je aan gebeurtenissen geeft.
Daarnaast voeden ze jouw impulsiviteit.
Laten verwachtingen, waarde en impulsiviteit nu precies de drie redenen zijn waarom je uitstelt. Laat me het uitleggen.
Inhoud
1. Verwachtingen
Als je in je leven veel afwijzingen hebt meegemaakt dan is de kans groot dat je bij nieuwe gebeurtenissen daar bewust of onbewust rekening mee gaat houden. Je gaat bepaalde reacties verwachten.
Als je veel afwijzing krijgt (of een gebrek aan waardering), dan daalt bij velen de motivatie om er überhaupt aan te beginnen. Waarom zou je ook als het toch niets oplevert…
2. Waarde
Wat vind jij leuk om te doen? Echt het allerleukste om te doen… Iets waarvoor ik je midden in de nacht wakker kan maken…. En waar heb je een hekel aan? Waar loop je het liefste met een grote boog omheen?
Wat je doet, kan ontzettend leuk zijn. Of je hebt er een geweldige hekel aan. Maar waarschijnlijk iets daar tussenin. Welk gevoel het ook is, de waarde die het doen voor je heeft, bepaalt of je het snel en makkelijk oppakt of dat je het liever voor je uitschuift.
3. Impulsiviteit
Wel eens gehoord van de marshmallow-test: kinderen van een jaar of 4 krijgen een marshmallow voorgeschoteld. Daarbij krijgen ze te horen dat ze er nog eentje krijgen als ze deze marshmallow een tijdje laten staan. De moeite die het kost om te wachten, is duidelijk af te lezen aan de gezichten:
Minstens even interessant is het effect op het latere leven van de kinderen:
Als volwassenen kennen we vergelijkbare verleidingen. Een roker weet dat op de lange termijn de gevolgen van dagelijks een pakje sigaretten zeer ernstig kunnen zijn. Maar die sigaret nu opsteken is wel erg lekker. Een BodyMassIndex (BMI) van boven de 25 is voor mijn gezondheid niet wenselijk. Maar dat stuk chocola dat ik vanmiddag kreeg, kan toch beter op mijn tong smelten dan in de wikkel gewikkeld blijven…
Anders gezegd: de meeste mensen kiezen voor direct plezier NU dan groter plezier waar je langer op moet wachten. We schatten waarden die je snel kunt realiseren hoger in dan beloningen in de toekomst. Dit soort impulsiviteit is bepalend voor veel van onze handelingen.
Drie redenen van uitstellen
En daarmee hebben we de drie basiscomponenten van uitstelgedrag te pakken. Althans, volgens onderzoeker Piers Steel. Hij onderscheidt:
- Verwachting
- Waarde
- Impulsiviteit (= tijd)
Deze drie factoren bepalen onze motivatie en daardoor de mate van uitstellen.
Hoe kleiner de zekerheid over of de omvang van de beloning die op een taak volgt, hoe kleiner de kans dat we die taak met de volle inzet zullen voltooien.
Hoe langer je op beloning moet wachten, hoe meer je motivatie inzakt en hoe groter je neiging te wachten met het uitvoeren van de taak.
Piers Steel heeft de drie componenten in een vergelijking voor uitstelgedrag gestopt. Die ziet er als volgt uit:
Wat betekent dit?
Uit het boek Uitstelgedrag van Piers Steel: Als de deadline voor een taak steeds verder de toekomst in wordt geduwd, neemt Uitstel toe en neemt onze motivatie om aan deze taak te beginnen af.
Impulsiviteit vermenigvuldigt de effecten van Uitstel en daarom hebben impulsieve mensen het gevoel dat de effecten van de tijd minder acuut zijn – in elk geval in het begin. De gevolgen moeten op hun deurmat liggen voordat ze er aandacht aan gaan schenken – tenzij die gevolgen heel groot zijn.
En wat maakt die gevolgen groot? Verwachting en Waarde. Hoe groter de opbrengst en hoe groter de kans dat we die ook echt ontvangen, des te sneller zal het onze aandacht trekken.
